Evden uzakta

Evden uzakta

sabahın 6sı unutmuyorum. ayaz var ki 10 numara gerçekten. yan yana dizilmiştik yine arkadaşlarla. yanımdakinin kulağına dokunsam düşecek sanki buz. sis, çiğ bi de karanlık. karşıdan bi ses geliyo "çocuklar bu hava adamı çakı gibi eder, hastalık falan da bırakmaz haaa". duyduktan sonra başımızı biraz daha gömdük boynumuza doğru ve kaskatı kesilmiştik. ve sonra beklemek. sonu gelmeyecekmiş gibi gelen beklemeler. saatlerce süren titremeler. her neyse herşeyin iyi kötü anısı kalacak işte...
ama iyi oldu bu annemin yaptığı yemeklere bi daha laf söylemicem ne yapmışsa hiç itiraz etmeden aynen indircem mideye. a bi de eğer izinliysem iş yerinden planım da yoksa hiç imkanı yok çekecem battaniyemi tepeme ve döne döne uyucam. az kaldı bekle gelcem