Serzenişte

Uzun zamandır beklediğim konsere gittim.Geride ne mi kaldı ?
2 saat kadar ayakta veganın gelmesini beklemek.Bekleme esnasında alakasız şarkılar ve yüksek ses ile narin kulak hücrelerimin içerden zkilme yolu ile yaklaşık 9 saat net hiçbirşey duyamamam...Yoğun nikotin ve karanfilli puro kokuları altında dumanlaltı olma durumu. Gecenin bir yarısı kızılay sokaklarında dolmuş aramam... Arama esnasında saç teli-ayak tırnağı arası organizmanın -13 derecede tamamen donarak geçici servis dışı olması....

Bunların dışında o kadar güzel bir konser verdiki vega.Aman allahım... Bütün hepsine değerdi muhtemelen.Deniz Özbey'in şarkılara hayat vermesi ve onunla beraber şarkı söylemek...Birde dikkatimi çeken birşey vardıki daha öncede vega grubunda buna rastladım.Sanki sahnede saatlerdir beklenen onlar değildi.Sanki o kalabalık içerisinden rastgele birileri çıkmış şarkı söylüyordu.Bir insan bu kadarmı alçakgönüllü ve şirin olur ? Hem gerçekten gerçek müzik yapacaksın hem hak ettiğin yerin çok altında olacaksın ve bu kadarda tevazu göstereceksin.
Sanatçıyım diye gezinen karga sesli dansöz,manken,eski oyuncu süprüntülerine uçan tekme atma isteği belirdi içimde birden bire.Be hey zındıklar kıçınızı açmaktan öte hangi sanatı becerebiliyorsunuz ki kasıla kasıla şarkıcıyım san'atçıyım diyerek onursuz tv.lerde boy gösterebiliyorsunuz.

Kategori=kisisel

1 yorum:

Adsız dedi ki...

öncelikle kişisel yorumun için teşekkür ederim. Yazacaklarım esasen seninle eşdeğer biliyosun hemen yanındaydım konserde. Valla ne yalan söyleyim ilk başlarda pişman oldum gittiğime o kadar gürültünün, dandiri ve yüksek desibelde müziğin altında vegayı beklemek gerçekten sinir bozucuydu. tabiki karanfilli puro kokusu ve zırt pırt "ya geçebilirmiyim pardon ay" diyen hatunsal sesler..ve bekleyiş nerdeyse 2 saatlik bir bekleyiş..

Neyseki tam bayılmak üzereyken geldi Vega ve imdada yetişti resmen. Gerçi ben "serzenişte"ydim alkış tutmayı düşünmüyodum bile ama Deniz ablanın şirinliği herşeyi aldı götürdü benden. Bütün sinirlerim alınmıştı adeta ve başladık coşmaya ta ki saat 12yi gösterip te büyü bozulana dek..O soğukta yapılabilecek en mantıklı şey en yakın taksiye atlayıp arkadaşın evinin yolunu tutmaktı ve netekim de yorgun, üşümüş bünyeyle arkadaşımın evinde aldım soluğu..

Herşeye rağmen çok güzeldi.14 Şubattı. Bakalım bir sonraki 14 Şubatta yanımda kim olacak ki acaba..

Yorum Gönder